Er zijn weinig mensen die zo gepassioneerd over Edegem kunnen vertellen als habicoms Ben. Hij woont er al zijn hele leven en zijn familiegeschiedenis loopt als een rode draad door de leien en lanen van ‘de mooiste gemeente van de Antwerpse Zuidrand’. Tijd om te ontdekken wat dit bijzondere dorp allemaal te bieden heeft.
Ben: “Het groene en residentiële karakter kenmerkt tot op vandaag onze fantastische gemeente. Hier wordt door het gemeentebestuur heel hard op ingezet, bijvoorbeeld door de aankoop van het Hof Ter Linden. Je kan in deze groene long prachtige wandelingen maken, helemaal tot in het Fort V. Bovendien worden er allerlei activiteiten georganiseerd voor jong en oud.” “De centrale ligging van Edegem, op de as tussen Antwerpen en Brussel, nabij E19 en A12, is eveneens een absolute troef. Op 20 minuten sta je in het centrum van Antwerpen, op 35 minuten in Brussel.” “Veel inwoners die zich hier in de loop der jaren hebben gevestigd, gaan hier niet meer weg omdat het zo goed bevalt. De gemeente trekt ook veel jonge koppels aan die zeker nu, in tijden van corona, op zoek zijn naar een kwaliteitsvol leven in het groene Edegem.”
LEESTIP: ‘Hoe ik nimmer de ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won
(en dat het me spijt)’ – van Ivo Victoria
Ivo Victoria (pseudoniem van Hans Van Rompaey) groeide op in de Victoriastraat te Edegem. Zijn geboortedorp is het decor van zijn debuutroman ‘Hoe ik nimmer de ronde van Frankrijk voor mintwaalfjarigen won (en dat het me spijt)’. Het verhaal gaat over een man van halverwege de dertig, die na meer dan twintig jaar na zijn laatste ontmoeting met zijn jeugdvriend Dries, terugkeert naar zijn geboortedorp Edegem. De reden: Ivo wil Dries een leugen opbiechten, de leugen waarop hun jeugdvriendschap gebaseerd was. In het boek fantaseert Ivo er lustig op los om zijn eigen persoon van een interessante buitenkant te voorzien. De leugens stapelen zich op. Maar over één ding is Victoria heel accuraat; zijn beschrijving van het Edegem van de jaren ‘80. Diverse bekende plekken komen aan bod, vaak tot in de kleinste details beschreven. Het verhaal is een melancholische terugblik op zijn jeugd, maar tussen de regels door proef je de liefde van Victoria voor ‘zijn’ Edegem. De schrijver groeide op in de Victoriastraat, schuin tegenover de ouderlijke woning van Ben. Op een gegeven moment heeft de schrijver het over ‘de woning van meneer Hellemans’, dat is het huis waar Ben nu woont, samen met zijn vriendin Lynn.
